چندروز پیش وندی شرمن در مصاحبه با نیویورک تایمز اینطور گفت:
“حسن روحانی رئیس جمهور ایران بسیار دوست دارد روز اجرای برنامه جامع اقدام مشترک(برجام) پیش از برگزار انتخابات مجلس باشد تا مردم ایران شاهد برداشته شدن تحریمها باشند”

فردای آن روز پاسخ محمد جواد ظریف به اظهارات شرمن اینچنین منتشر شد:
“صراحتا اعلام کرده ایم به هیچکس اجاز دخالت در مسائل داخلی ایران را نمی دهیم و اگر مذاکره کننده امریکایی چنین صحبتی داشته کاملا بی مورد صحبت کرده و این اظهار نظر و برداشت از مذاکرات غیرقابل قبول است؛ نه تنها مداخله در امور داخلی ایران است بلکه تلاش برای ایجاد اختلاف داخلی است. “

و سوالی ایجاد شد، آیا واقعاً ظریف اجازه دخالت به بیگانگان را تاکنون نداده است؟! برای پاسخگویی به این سوال نظر شما را به این موارد جلب می کنم:

1- ظریف در سال 2004 و در مذاکرات سعدآباد در حالی که در گوشه‌ای در حال مذاکرات محرمانه با محمد البرادعی بود؛ نگرانی‌های جریانی و حزبی خود را با البرادعی در جریان گذاشت و گفت:
“اگر غرب با ما توافق نکند رقیب ما انتخابات را می‌برد.”

2- مصاحبه ظریف با هاله اسفندیاری در سال 1393:
“اگر غربی ها قدر فرصت ایجاد شده را ندانند و با دولت آقای روحانی توافق نکنند، مردم 16 ماه بعد در انتخابات مجلس پاسخ آنها را با رای دادن به جریانات غرب ستیز خواهند داد”

3- اظهارات ظریف در کلیپ منتشره در آستانه مذاکرات وین 6:
“ما می‌توانستیم مساله هسته‌ای را در سال 1384 حل و فصل کنیم ولی در آن زمان حرف من را باور نمی‌کردند، وقتی می‌گفتم ایرانی‌ها به فشار حساسیت دارند، دولت بوش با اصرار بر اینکه ما غنی‌سازی را به کلی رها کنیم … من یک بار دیگر احساس نیاز می‌کنم که هشدار دهم و بگویم بازی شاهین – قمری به امید گرفتن امتیاز در لحظه آخر، نمی‌تواند نتیجه‌ای بهتر از سال 1384 بدهد”

4- توییت جواد ظریف بلافاصله پس از شکست مذاکرات وین 5:
“دستیابی به توافق جامع هسته‌ای غیرممکن نیست، نیاز است توهمات کنار گذاشته شود، نباید مانند سال 2005 فرصت از دست برود”

5- جان کری (وزیر امور خارجه آمریکا):
“اگر توافق نمی‌کردیم معلوم نبود در انتخابات بعدی چه بر سر روحانی می‌آمد”

دیروز در مجلس، در این نماد مردمسالاری، شمه ای از دیکتاتوری عریان و محض را شاهد بودیم، طرحی که بررسی اش در کمیسیون برجام 40 روز به طول انجامیده بود و کلیاتش 1 روز، در نهایت جزییاتش در عرض 20 دقیقه تنها به پشتوانه دو سه ساعت لابی گری های دو یا سه نفره جمع بندی شد.

و آنان که دیروز در برابر این دیکتاتوری ساکت ننشستند و سخن گفتند، همچنان همان قشری بودند که ایشان را به لفظ دلواپس تحقیر می کنند، همان ها که دلواپسان دشنه بر امنیت ملی و خدشه بر منفعت کشور و خدعه و نفوذ در وحدت ملی اند، آری همچنان همان ها بابت دیکتاتوری عریان آن دو سه لابی گر اعظم و در برابر چشم برخی بی خیالان ساده اندیش که مسخ شده نشسته بودند، غیورانه ایستادند، فریاد زدند، اشک ریختند و البته جا نزدند هرچند می دانستند که فردا برایشان تیتر خواهند زد اشک دلواپسان درآمد باز.

دیروز بازهم همان زاکانی و زارعی جانباز و مبارز به میدان آمدند، همان که در زمان جنگ نیز دلواپس بودند همچنان دلواپس مردم و کشور و انقلابند و همان ها که قبلاً از جان و مال و عزت و اعتبارشان هزینه کردند، هنوز هم در راه مقدس مسائل مهم کشورشان بی پروا ولی اخلاق مدار هزینه می دهند و امروز همان ها که زمانی بابت حضورشان در جبهه مسخره شدند بابت ایستادنشان در مجلس فرمایشی به سخره گرفته می شوند.

و دیروز در مجلس، تاریخ نیز در زمره دلواپسان ایستاده بود و تصویب کاپیتولاسیون را به نمایندگان خاطر نشان می کرد، او هم با زبان بی زبانی تلاش کرد تا بی خیالان ساده اندیش را درسی تاریخی یادآوری کند، لیکن امان از آنان که خیلی زود هم تاریخ کشور خود را فراموش کردند و هم تاریخ معاصر همان کشورهایی که بابت امضای خوشخیالانه ی توافقات مشابه، آماج هجمه ی بدخواهان بدعهد و دون صفت گردیدند.

دیروز بزرگان قومی که تنها چندسال موسی شان را در میان ندارند و از فیض برادرش برخورداند، بابت سوراخی که در سامری برجام برایشان صدا می دهد، خداپرستی را به کدخداپرستی فروختند و هارون هر چه تلاش کرد تا سوراخ های نفوذ را به ایشان نشان دهد، گوششان بدهکار نبود.

و چنین مجلس و دولتی را که گوساله ی سامری را بپرستند چه نیاز به این که شیطان با ایشان بستیزد؟! امروز نقشه عوض شده است، دیگر دنبال براندازی نیستند، از داخل قرار است نفوذ کنند تا استحاله شدن را رقم بزنند، امروز تذبذبِ بزرگترین دشمن شیطان، بهترین مانور برای قدرت نمایی است حتی بیش از این که به فکر براندازی مستقیم باشند، و دیدید که اوباما چه راحت در برابر خبرنگاری که پوتین را بابت حمله به داعش قهرمان جهانی معرفی می کرد خود را بابت مهار ایران قهرمان خواند و این چنین است که حریف حاضراست برای دست دادن با ظریف کنار مستراح کشیک بکشد و بیچاره وزیری که بی خیال و ساده اندیش این را از عزت و قدرت خود بداند و او نمی داند که دست دشمن را بر سفره ی مجاهدت امام و رهبر و شهدا و جانبازان و دردکشیدگان این کشور دراز کرده است.

آری! امروز به آنان که مدام شعارها و آرمان های امام و انقلاب را به هزینه کردن از جیب مردم تعبیر و تخطئه می کنند باید گفت شما به چه مجوزی دست شیطان را بر خوان تاریخ سرشار از عزت و شرف این ملت که به خون هزاران شهید فراهم شده بازگذاشته اید؟!

بعد از انتشار خبر دیدار و مصافحه ظریف و اوباما ، موجی در رسانه های اصلاحاتی راه افتاد که اولاً آن را تصادفی دانستند و ثانیاً آن را خوب، مفید و قابل دفاع معرفی کردند ولی در پی انتقادات مبنایی که در خصوص این دیدار رخ داد فرافکنی نیز در دستور کار حامیان و عاشقان رابطه ایران و آمریکا قرار گرفت که یکی از این موارد، قیاسی بود که با دیدار وزرای علوم ایران و اسراییل در دولت انجام شد که به استناد این دیدار، هم منتقدان مصافحه ظریف و اوباما را متهم به سیاسی کاری کردند و هم تلاش برای تطهیر ظریف و نجات وی از تیغ تیز منتقدان نمودند که در این رابطه خوب است ابتدا به این سوالات پاسخ دهند:

آیا آن زمان فردی از اصولگرایان به آن دیدار افتخار کرد؟! آیا از چند روز قبل روزنامه های حامی احمدی نژاد چنین دیداری را پیش بینی و پیشنهاد کرده بودند؟! آیا سایت ها و روزنامه های انقلابی ضمن تندترین برخوردها آن دیدار را در همان زمان محکوم نکردند؟! آیا وزیر علوم به صورت کامل از چگونگی حادث شدن این دیدار سخن نگفتند؟! آیا وزیر علوم این دیدار را تأیید کرد و به آن افتخار کرد و یا آن را ناشی از برنامه ریزی خرابکارانه برگزار کنندگان مراسم دانست؟! پاسخ این سوالات را در سه لینک زیر پیرامون موضع گیری یکی از نمایندگانی که به مصافحه ظریف و اوباما هم معترض بود، مشاهده کنید:

1- مطلب تندو انتقادی سایت جهان خطاب به دکتر زاهدی وزیر علوم:

رمز گشایی از دیدار محرمانه وزیر ایرانی و وزیر رژیم صهیونیستی

در بخشی از این متن می خوانیم: بر اساس این گزارش، زاهدی در دوران تصدی وزارت علوم با شرکت در اجلاس سزامی 2008 در کشور اردن بر خلاف قواعد و رسوم دیپلماتیک جمهوری اسلامی نه تنها با وزیر رژیم صهیونیستی در این اجلاس شرکت می کند بلکه به دور از چشم دوربین ها و اصحاب رسانه و در پشت درهای بسته با رالب (راغب) مجادله ، وزیر علوم وقت رژیم صهیونیستی همنشین می شود. هر چند تلاش های بسیاری برای رسانه ای نشدن این اتفاق انجام شد اما زمزمه سفارت زاهدی سایت جهان را بر آن داشت تا با انتشار عکس هایی از این دیدار مسئولان عالی دولت و مقامات دیپلماسی کشور را در انتخاب افراد آگاه به شئونات انقلاب اسلامی یاری کند. 
jahannews.com/vdcjhoem.uqextzsffu.html

2- مصاحبه مهر با زاهدی وزیر علوم دولت نهم:

همه ناگفته‌های وزیر/ ماجرای دیدار با وزیراسرائیلی و نابغه ریاضی شدن

در بخشی از این مصاحبه می خوانیم: در تکذیبیه وزارت علوم تشریح کردیم که ماجرای آن عکس چه بوده است. ضمنا مسئول مربوطه از وزارت امور خارجه در همان اتاق و کنار من نشسته بود که در عکس منتشره صورت ایشان به صورت مات منتشر می شود که به خواننده این گونه القا شود گویی وزیر علوم خارج از چارچوبهای عرف دیپلماتیک عمل کرده است. (در توضیح وزارت علوم آمده است: در مورد عکس منتشر شده در برخی سایتها که صندلی وزیر علوم را در کنار صندلی وزیر علوم رژیم صهیونیستی نشان می دهد باید توضیح داد که با توجه به تاخیر نیم ساعته در شروع مراسم از مدعوین جهت پذیرایی دعوت شد. طرف ایرانی شرط حضور خود را در اتاق پذیرایی عدم حضور وزیر رژیم اشغالگر قدس اعلام نمود که طرف میزبان آن را پذیرفت. پس از ده دقیقه از حضور وزیر علوم فردی ناشناخته وارد اتاق شد که به علت نبود مبل خالی یک صندلی را در کنار مبلی که وزیر علوم نشسته بود قراردادند و آن فرد روی آن قرار گرفت. کمتر از دو دقیقه توسط همکاران وزارت امورخارجه معلوم شد که آن فرد وزیر رژیم صهیونیستی است که بلافاصله با یک اقدام انقلابی دیگر ضمن ترک محل پذیرایی اعتراض خود را به مسئولین تشریفات میزبان اعلام نمودیم. متاسفانه عکسهای منتشر در همان فاصله زمانی گرفته شده است.)
www.mehrnews.com/news/945402

3- زاکانی بعد از تحقیقاتی که به عمل می آورد موضع گذشته اش را اصلاح می کند:

توضیحات زاکانی درباره عکس بحث برانگیز وزیر

در بخشی از توضیحات زاکانی مشاهده می کنیم که  اینطور می خوانیم: صرف گفته‌ی آقای زاهدی پس از تصویب طرح دو فوریتی سزامی در مجلس، یونسکو اقدام به برگزاری اجلاسی در اردن کرد که مجلس اهتمام داشت در این اجلاس شرکت کند، سفر آقای زاهدی به اردن در همین راستا بوده، البته پیش از انجام این سفر به دلیل پروتکل‌هایی که وجود دارد، از کشور برگزارکننده خواسته بود که نام کشور ایران در کنار رژیم غاصب اسراییل به ترتیب حروف الفبا قرار نگیرد، این موضوع شرط شرکت ایران در این اجلاس بوده است و طرف اردنی هم قول داده بود که این اتفاق نیفتد، اما در اتاق پذیرایی هنگامی که هیات ایرانی در آنجا حضور داشت، فردی که نه وزیر و نه نماینده‌ی وزارت امور خارجه او را نمی‌شناختند، وارد اتاق شده بود و پس از آنکه پرس و جو می‌کنند معلوم می‌شود که این فرد وزیر علوم رژیم صهیونیستی است، وزیر به محض مطلع شدن از این قضیه اعتراض کرده و اتاق را ترک می‌کند. ما معتقدیم این یک سناریوسازی بیش نبود که قصد داشت به وجهه‌ی جمهوری اسلامی آسیب بزند. 

https://www.tabnak.ir/fa/news/63230

باتوجه به این که حضرت علی علیه السلام دستور داده اند تا “با دشمنت مصافحه کن اگر چه از آن خوشش نیاید … (حلیه المتقین)” پس مصافحه ظریف و اوباما و اساسا” رابطه ایران و آمریکا سفارش شده و اسلامی تلقی می گردد.
پاسخ به شبهه:
بعد از این که هاشمی و زیباکلام مکررا از لزوم تابوشکنی در رابطه ی مسئولان ما با مسئولان بلندپایه آمریکا سخن گفتند در صحن سازمان ملل دیدار و مصافحه ای بین ظریف و اوباما رخ داد که اگر چه ابتدائاً آن را تصادفی معرفی کردند ولی این امکان از سوی داریوش سجادی (دیپلمات اصلاحاتی) و سایرکارشناسان دستمایه طنز گردید و در فاز دوم صراحتاً به حمایت از این دیدار وارد شدند و آن را مناسب و مفید و حتی توصیه اسلام معرفی کردند که در ادامه از همان منبع مورد اشاره این ادعا رد می گردد:
در فصل دوم از باب یازدهم با عنوان “فضیلت مصافحه یعنى دست یکدیگر را گرفتن‏ و معانقه یعنى دست در گردن یکدیگر کردن و بوسیدن و آداب هر یک‏” در خصوص مصافحه با مومنین اینچنین آمده است و آنچیزی که از دشمن در آن یادشده است مومنی است که به هر دلیلی با ایشان دچار کدورت و دشمنی شده است نه دشمنان اسلام:
”از حضرت امیر المؤمنین علیه السلام منقول است که چون با برادر مؤمن ملاقات نمائید با ایشان مصافحه کنید و بشاشت و خوشحالى نزد ایشان ظاهر کنید، تا آنکه چون جدا شوید هیچ گناه بر شما نمانده باشد و با دشمن خود نیز مصافحه کنید هر چند او نخواهد که خدا چنین امر فرموده است و باعث دفع دشمنى او مى‏شود.”
در فصل یازدهم از باب دهم با عنوان “آداب معاشرت با کافران و مخالفان”‏ در خصوص مصافحه با دشمنان اسلام اینچنین آمده است:
در حدیث صحیح از حضرت صادق علیه السلام منقول است که: سزاوار نیست، مؤمن را با کافران اهل ذمه شراکت یا امانتى بایشان بدهد، که برایش چیزى بخرند یا چیزى بایشان بسپارد یا دوستى با ایشان بکند.
از حضرت رسول صلّى الله علیه وآله منقول است که: ابتدا مکنید اهل کتاب را به سلام و چون ایشان بر شما سلام کنند علیکم بگوئید و در جواب ایشان با ایشان مصافحه مکنید و ایشان را بکنیت نام مبرید، مگر آنکه باینها مضطر شوید.
نتیجه: همانطوری که مشاهده می شود در این شبهه تلاش شده است تا حدیثی که در فصل روابط بین مومنین است را بدون اشاره به نام فصل، به رابطه با دشمنان اسلام تعمیم دهند و این در حالی است که در همین کتاب (حلیه المتقین) بخشی ویژه رابطه با کافر و معاندین قرار دارد که به استناد احادیث معصومین، به شدت با روابط دوستانه با دشمنان اسلام و مسلمین مخالفت می کند.

لینک کتاب حلیه المتقین http://yeo.ir/RxS

گوشه کنایه های روحانی به رهبری
طی مدتی که از ریاست جمهوری جناب روحانی می گذرد مکرراً مشاهده شده است که ایشان یکی دو روز بعد از منویات رهبری، صراحتاً با گوشه و کنایه به کلید واژگان مقام معظم رهبری هجمه می کنند و در آخرین مورد نیز به توصیه رهبری به عدم حاشیه سازی مسئولان (باتوجه به هجمه رئیس جمهور به جایگاه نظارت استصوابی شورای نگهبان)، جناب روحانی فوراً گفتند که “تا ما از قانون صحبت میکنیم بعضی ها به ما می گویند حاشیه سازی نکنید…” یا یکی از زشت ترین مواردی که جناب رئیس جمهور کنایه ای به رهبری زدند آنروزی بود که رهبری گفتند به سمت نقطه های خیالی قدم نزنید که مصادف با این بیانات سایت رهبری نیز تصویر قدم زدن ظریف و کری را منتشر کرد ولی فوراً جناب روحانی باکنایه ای زشت گفتند که “برخی ها که مدام به دیپلمات های می گویند تندرفته و کند رفته، تقصیری ندارند چرا که عقل سالم در بدن سال است.” و یکی دیگر از این موارد بحث انتشار فکت شیت بود که روحانی بعد از مدت طولانی سکوت منتقدان را متهم به فراموش کرد و گفت “انگار فراموش کرده اند ما زودتر از همه فکت شیت مان را منتشر کردیم” و یا بازهم در مورد این که حکومت باید به اخلاق و معنویت انسانها حساس باشد نیز جملاتی با طعنه و کنایه در این خصوص بیان کردند و یا تنها چند روز بعد از حرفهایی که رهبری در خصوص تغییر نکردن مواضع منطقه ای و جهانی ایران بعد از توافق داشتند جناب روحانی دوباره به زبان آمدند و گفتند که دیگر باید مواظب حرفهایمان باشیم و …. دوستانی که به سخنان مقام معظم رهبری و جناب روحانی توجه کرده باشند متوجه هستند که تعداد طعنه و کنایه های شخص روحانی به سخنان رهبری بسیار بیشتر از حدی است که بتوان آنها را تصادفی دانست و این کنایه ها صرف حرف نبوده اند بلکه رئیس جمهور بر اساس اینها سیاستگزاری و عمل نموده است.

ایستادگی در خصوص جایگاه قانونی شورای نگهبان
تأیید صلاحیت نامزدهای انتخابات از بدو انقلاب و قبل از تشکیل شورای نگهبان توسط کمیته ای که امام خمینی تشکیل دادند شروع شد که این امر بعد از تشکیل شورای نگهبان و در حیات امام خمینی به امر تأیید صلاحیت نامزدها پرداخت و مواردی نیز در خصوص لزوم نحوه رد یا تأیید صلاحیت نامزدها به اعضای شورای نگهبان توصیه شد، لیکن جناب روحانی بدون توجه به این مسئله در مقام تفسیر قانون اساسی درآمده و هشدار داد که شورای نگهبان مجاز به بررسی صلاحیت نامزدها نیست و این در حالی است که رئیس جمهور حق تفسیر قانون اساسی را هم ندارد و این مسئله در قانون اساسی به خود شورای نگهبان سپرده شده است.

ایستادگی در برابر جایگاه قانونی مجلس شورای اسلامی
بعد از تنظیم متن برجام، همه منتظر بودیم که این متن طبق مواد 77 و 125 قانون اساسی برای بررسی و تصویب به مجلس شورای اسلامی برود لیکن جناب روحانی با این ادعا که چون متن را امضا نکرده است پس نباید به مجلس برود نشان داد که قصد دارد مانع اجرای حق و تکلیف قانونی مجلس بشود. این مسئله نیز با توجه به صراحت قانون اساسی در خصوص کلیه توافقات و قطعنامه ها و قراردادهای بین المللی (که برای کشور تعهدات خارجی ایجاد میکند) یک امر بدیهی است که اتفاقا قبلاً هم در استفساریه های شورای نگهبان نیز به این مسئله اذعان شده است.

ایستادگی در برابر جایگاه ولایت فقیه
چند روز بعد از نظرات صریح رهبری در خصوص لزوم تصویب برجام در مجلس شورای اسلامی و در حالی که همه منتظر تقدیم لایحه ی متن برجام به مجلس شورای اسلامی بودیم در نهایت تعجب جناب عراقچی (معاون وزیر امور خارجه) بر نظر مخالفشان به طرح برجام در مجلس اصرار کردند و این در حالی است که ورود دولت به مذاکرات مستقیم با آمریکا، براساس مجوز رهبری و مشروط به رعایت خطوط قرمزی (که جملگی برگرفته از منافع ملی وامنیت ملی کشور بوده است) و امروز نیز رهبری توقع دارند رعایت این خطوط قرمز  (اصول امنیت ملی و منافع ملی)، توسط مجلس بررسی گردد و اصرار دولت از شانه خالی کردن از تکلیف قانونی و تبعیت از دستور ولی فقیه، علامت خطرناکی را مخابره می کند.

عدم اهتمام لازم برای اجرای قانون اساسی
نگاهی به مواضع حسن روحانی در خصوص اصول متعدد قانون اساسی اعم از اصولی که جایگاه های قوا، نهادهای قانونی، اختیاراتشان، سیاستهای کلان خارجی کشور (در خصوص استکبارستیزی که به جای پایبندی به این اصول شعر با دشمنان مدار را سرلوحه سیاست خارجی خود اعلام کرد) و به خصوص جایگاه رفیع ولایت فقیه نشان می دهد که متأسفانه ایشان برخلاف ادعای شان در خصوص حقوق دان بودن چندان نسبت به اصول مهم قانون اساسی التزام و پایبندی ندارند.

نتیجه: قانون اساسی میثاق ملی همه ایرانیان به خصوص مسئولان برخواسته از همین قانون است و نمی توان تصور کرد رئیس جمهور قانونی کشور که باید اولین مجری قوانین و به خصوص قانون اساسی باشد، مکررا در برابر اصول بدیهی قانون اساسی اعم از مجلس، شورای نگهبان و ولی فقیه ایستادگی کند، این رفتار از سوی کسی که باید مظهر مردمسالاری و تبعیت از قانون باشد پذیرفته نیست و بیشتر نشان از رفتار دیکتاتورمأبانه و غیردلسوزانه دارد که با توجه به شرایط خطیر کشور نمی توان نسبت به این رفتارها و دامنه دارتر شدن شان بی تفاوت عبور کرد و به نظر می رسد قبل از این که مشکلی برای کشور حادث شود، بررسی کفایت سیاسی رئیس جمهور باید در دستور کار مجلس قرار گیرد.